Πώς αλλάζουν οι σχέσεις των ανθρώπων…

Ξαφνικά αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να σε λέει όπως θέλει... Κάποια άλλη ίσως έχει ή θα έχει αυτό το δικαίωμα… Ελπίζει μόνο, όπως κι αν σε προσφωνεί, να το εννοεί, όπως το εννοούσε κι εκείνη…

Τόσο καιρό Έβλεπε, Μύριζε, Γευόταν, Άκουγε, Ένιωθε …Και δεν της έλειπες…

Αρχίζει να ξεχνάει! Είναι αδιανόητο, δεν είναι; Αυτή , που είχε μνήμη ελέφαντα, αρχίζει να ξεχνάει εσένα! ……Ίσως τίποτα να μην πρόκειται να σε φέρει πίσω. Και ίσως να μη χρειάζεται να γυρίσεις….Αν ξεχνάει τόσο εύκολα όσα ζήσατε, τότε όλα είναι δυνατά. Ακόμα και το να σε ξεχάσει!
Ήδη δεν θυμάται πολλά, όπως το αν προτιμούσες το βουνό η τη θάλασσα ή αν την έβρισκες πιο όμορφη με τα μαλλιά λυτά ή πιασμένα ψηλά. Μάλλον στάσου. Την προτιμούσες με τα μαλλιά κοντά... Αυτό το θυμάται …..Όπως θυμάται και τόσα άλλα. Έπινες τον καφέ γλυκό, προτιμούσες την αριστερή πλευρά του κρεβατιού, αγαπούσες το συγκεκριμένο χρώμα, το συγκεκριμένο ποτό... Πάλι καλά.

Δεν είναι σίγουρη για πολλά πράγματα πια. Είναι σίγουρη μόνο ότι τις μέρες που έζησε δίπλα σου, θα τις κουβαλά για πάντα μέσα της. Κι είναι πολλές…Απλά Θέλει να αφήνουν χώρο για πολλά άλλα πράγματα… Δεν θα τις πετάξει όμως τις στιγμές αυτές. Δεν μπορεί και δεν αντέχει να το κάνει. Θα τις κλείσει σε ένα κουτάκι και θα τις φυλάξει στο πιο βαθύ σημείο….

Εκεί θα σε ψάξει όταν μετά από χρόνια θα έρθει η ώρα του απολογισμού. Τότε θα έχουν ξεχαστεί όλα όσα πλήγωσαν…όλα όσα πόνεσαν…
Τότε θα μπορέσει να σε πάρει από το χέρι και να σου πει…
«Σου άπλωσα το χέρι μου τότε, και εσύ το έπιασες. Προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να σε τραβήξω ..Και ένιωσα ότι μπορούσα να τα καταφέρω. Μέχρι που ξαφνικά ένιωσα ότι άφησες το χέρι μου….»

Εάν τελικά εσείς χαθείτε το μόνο που εύχεται είναι κάποια στιγμή να βρεις το καλοκαίρι που θα σε ζεστάνει …. Γυρνάς, και στέκεσαι απέναντί της μόνο αν μπορείς να σταθείς να την κοιτάξεις στα μάτια….

Απλά έτσι είναι η ζωή…………………