Σε ξέρω χρόνια παραπάνω από τη μισή μου ζωή…
Σε θυμάμαι στην 1η γυμνασίου με τα κοκάλινα γυαλιά , να κάνουμε παρέα, να παίζουμε βόλεϊ με τους μεγάλους της 3ης λυκείου ,να τρώμε τα κρουασάν και τα πιτσίνια (τα φοφίκο ήταν πολύ νωρίτερα) το ένα μετά το άλλο μέχρι να ρθει το λεωφορείο…τότε σε είχα του χεριού μου -είμαστε στο ίδιο ύψος ακόμη…
Σκοτωνόμαστε ρε πούστη μου για το κωλοαπουσιολόγιο κάθε χρόνο… από θέμα εγωισμού και μόνο δε σας άφηνα να μου πάρετε την πρωτιά… διάβαζα για λάθος λόγους το δηλώνω… άμα με ρωτήσεις τίποτα από τα σχολικά βιβλία δε «κράτησα» τίποτα…
Δε θα ξεχάσω ποτέ που έκαψες το πάτωμα στη σοφίτα με οινόπνευμα προσπαθώντας να κάψεις ένα σκορπιό… Δε θα ξεχάσω τα βρισίδια που είχαμε στο τσεπάκι μας… και καλά εσύ, εγώ που έβριζα και βρίζω σαν νταλικέρης…αυτό το κράτησα μόνο για το μεταξύ μας…
Δε θυμάμαι ποτέ μετά το λύκειο να έχω στραβώσει μαζί σου παρόλο που χώρισαν οι δρόμοι μας…είσαι ο μόνος συμμαθητής που κράτησα επαφή άλλωστε…
Μιλούσαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο πριν φύγεις φαντάρος, όταν δούλευες στην πρώτη τράπεζα και τι λέγαμε?
Ακόμη καταλαβαίνεις τις κινήσεις μου πριν καν μιλήσω…
Χαίρομαι όταν μου τα χώνεις για τις επιλογές μου… και ακόμη περισσότερο μου αρέσει που στα χώνω εγώ όταν φέρεσαι «παράλογα» στις εκάστοτε φιλενάδες… Αυτή η νοοτροπία του «τα γράφω όλα» μου χτυπούσε κόκκινο…
Σε περιμένω κάθε τριήμερο ή αργία να περάσεις να τα πούμε και να πιούμε και εκείνο τον καφέ πάνω από τα τιμολόγια…
Δε θα ξεχάσω που κλαίμε τον πόνο μας γελώντας , όταν η απόγνωση μας πνίγει.. θυμάμαι ακόμη τα λόγια σου όταν μου χάλασε το αυτοκίνητο «βίδες να γίνει ρε μαλάκα, που θα χαλάσεις το ρεπό σου… υπάρχουν και χειρότερα. Εμένα η γκόμενά μου έφυγε για λίγες μέρες Αμερική και μαθαίνω σήμερα ότι παντρεύεται!» γαμηθήκαμε στο γέλιο…
Χάρηκα όταν σε είδα μετά από μήνες στα μαύρα μεσάνυχτα στο παγωμένο δρόμο προς τα μέρη μας και ακόμη περισσότερο χαιρόμουν που με έπαιρνες τηλέφωνο και «να προσέχεις στην τάδε στροφή γιατί έχει πάγο»…
Δουλεύεις κι εσύ από το πρωί ως το βράδυ …Σε παίρνω τηλέφωνο και το θα σε «πάρω εγώ σε λίγο» ξέρω ότι σημαίνει αύριο, μεθαύριο, αλλά δε με πειράζει … στο κάνω κι εγώ άλλωστε συνέχεια…Αλλά όταν θέλω να μιλήσω είσαι εκεί… πράγματα που δεν τολμώ να πω στους δικούς μου για διαφόρους λόγους τα «πετάω» σε σένα και ξέρω ότι θα δώσεις μια άλλη άποψη…
Περιμένω κάθε φορά να γελάσεις με την ψυχή σου φτιάχνοντας τα γυαλιά στη μύτη σου για να γελάσω κι εγώ δυνατά (κα-κα-κα-κα που θα λεγε ένας άλλος ψηλός!) …
Χάρηκα που μου είπες ότι σου ανοίχτηκε μεγάλη ευκαιρία στο εξωτερικό …Σου αξίζει ρε παιδί…
Στενοχωρήθηκα μόνο που φεύγεις σε 20 μέρες…
Σου είπα να μην πουλήσεις το σπίτι που πήρες Αθήνα, όχι για κανένα άλλο λόγο, απλώς γατί το πήρες με κόπο και να έχεις κάτι Ελλάδα να γυρίσεις μετά από χρόνια…
Δε θα χαθούμε το ξέρω … απλώς με πειράζει αυτή απόσταση και μου πέφτει και λίγο μακριά το Ντουμπάι…
Σε θυμάμαι στην 1η γυμνασίου με τα κοκάλινα γυαλιά , να κάνουμε παρέα, να παίζουμε βόλεϊ με τους μεγάλους της 3ης λυκείου ,να τρώμε τα κρουασάν και τα πιτσίνια (τα φοφίκο ήταν πολύ νωρίτερα) το ένα μετά το άλλο μέχρι να ρθει το λεωφορείο…τότε σε είχα του χεριού μου -είμαστε στο ίδιο ύψος ακόμη…
Σκοτωνόμαστε ρε πούστη μου για το κωλοαπουσιολόγιο κάθε χρόνο… από θέμα εγωισμού και μόνο δε σας άφηνα να μου πάρετε την πρωτιά… διάβαζα για λάθος λόγους το δηλώνω… άμα με ρωτήσεις τίποτα από τα σχολικά βιβλία δε «κράτησα» τίποτα…
Δε θα ξεχάσω ποτέ που έκαψες το πάτωμα στη σοφίτα με οινόπνευμα προσπαθώντας να κάψεις ένα σκορπιό… Δε θα ξεχάσω τα βρισίδια που είχαμε στο τσεπάκι μας… και καλά εσύ, εγώ που έβριζα και βρίζω σαν νταλικέρης…αυτό το κράτησα μόνο για το μεταξύ μας…
Δε θυμάμαι ποτέ μετά το λύκειο να έχω στραβώσει μαζί σου παρόλο που χώρισαν οι δρόμοι μας…είσαι ο μόνος συμμαθητής που κράτησα επαφή άλλωστε…
Μιλούσαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο πριν φύγεις φαντάρος, όταν δούλευες στην πρώτη τράπεζα και τι λέγαμε?
Ακόμη καταλαβαίνεις τις κινήσεις μου πριν καν μιλήσω…
Χαίρομαι όταν μου τα χώνεις για τις επιλογές μου… και ακόμη περισσότερο μου αρέσει που στα χώνω εγώ όταν φέρεσαι «παράλογα» στις εκάστοτε φιλενάδες… Αυτή η νοοτροπία του «τα γράφω όλα» μου χτυπούσε κόκκινο…
Σε περιμένω κάθε τριήμερο ή αργία να περάσεις να τα πούμε και να πιούμε και εκείνο τον καφέ πάνω από τα τιμολόγια…
Δε θα ξεχάσω που κλαίμε τον πόνο μας γελώντας , όταν η απόγνωση μας πνίγει.. θυμάμαι ακόμη τα λόγια σου όταν μου χάλασε το αυτοκίνητο «βίδες να γίνει ρε μαλάκα, που θα χαλάσεις το ρεπό σου… υπάρχουν και χειρότερα. Εμένα η γκόμενά μου έφυγε για λίγες μέρες Αμερική και μαθαίνω σήμερα ότι παντρεύεται!» γαμηθήκαμε στο γέλιο…
Χάρηκα όταν σε είδα μετά από μήνες στα μαύρα μεσάνυχτα στο παγωμένο δρόμο προς τα μέρη μας και ακόμη περισσότερο χαιρόμουν που με έπαιρνες τηλέφωνο και «να προσέχεις στην τάδε στροφή γιατί έχει πάγο»…
Δουλεύεις κι εσύ από το πρωί ως το βράδυ …Σε παίρνω τηλέφωνο και το θα σε «πάρω εγώ σε λίγο» ξέρω ότι σημαίνει αύριο, μεθαύριο, αλλά δε με πειράζει … στο κάνω κι εγώ άλλωστε συνέχεια…Αλλά όταν θέλω να μιλήσω είσαι εκεί… πράγματα που δεν τολμώ να πω στους δικούς μου για διαφόρους λόγους τα «πετάω» σε σένα και ξέρω ότι θα δώσεις μια άλλη άποψη…
Περιμένω κάθε φορά να γελάσεις με την ψυχή σου φτιάχνοντας τα γυαλιά στη μύτη σου για να γελάσω κι εγώ δυνατά (κα-κα-κα-κα που θα λεγε ένας άλλος ψηλός!) …
Χάρηκα που μου είπες ότι σου ανοίχτηκε μεγάλη ευκαιρία στο εξωτερικό …Σου αξίζει ρε παιδί…
Στενοχωρήθηκα μόνο που φεύγεις σε 20 μέρες…
Σου είπα να μην πουλήσεις το σπίτι που πήρες Αθήνα, όχι για κανένα άλλο λόγο, απλώς γατί το πήρες με κόπο και να έχεις κάτι Ελλάδα να γυρίσεις μετά από χρόνια…
Δε θα χαθούμε το ξέρω … απλώς με πειράζει αυτή απόσταση και μου πέφτει και λίγο μακριά το Ντουμπάι…
11 σχόλια:
AN EXΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΤΙ..ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΦΙΛΙΑ ΔΕ ΜΑΣΑΕΙ ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ...ΡΩΤΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΨΗΛΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΗΤΑΝ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!
ΥΓ.ΑΝ ΛΕΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΨΗΛΕΑ Ε?
ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑ
loth: ο ψηλός είναι ένα άλλο κομμάτι...θα μπορούσα να γράψω βιβλίο, αλλά μαζεύω υλικό ακόμη)))
φιλιά πολλά:)
καλέ.. τι νομίζεις;
οτι είναι μακριά το ντουμπάι;
βλακείες!!
πιο εύκολα πας εκεί, παρά στην μύκονο!
Kat: είναι που εμείς δεν προλαβαίνουμε )))
α, έχεις ένα θέμα με τη Μύκονο εσύ))
καλημέρες πολλές!
μυγούλα μου! καιρός για θαλασσίτσα! να πας να βρέξεις τα φτεράκια σου με αλμύρα!
έχουν πάρει πολύ αέρα πια εκεί στα ψηλά! :p
κι όλα για καλό γίνονται!
ευκαιρία να πας και στον περιστρεφόμενο tower εκεί στο Ντουμπάι!
φιλάρεεες! :)
καρυάτιδα φεύγω για Σίφνο την τρίτη....το Ντουμπάι για το χειμώνα, να συνεχίσω το μαύρισμα))))
φιλιά πολλά πολλά
άσχετο: θα "ανεβείτε" τον Αύγουστο??
"Δε θα χαθούμε το ξέρω … απλώς με πειράζει αυτή απόσταση και μου πέφτει και λίγο μακριά το Ντουμπάι…"
συ είπας στον φίλο σου!
που είσαι καλέ;;;
φιλάκια ;)
karyatida: είμαι σε φάση που δε θέλω να κάνω τίποτααα όμως...χαλάρωσα πολύ...
δε με έχω συνηθίσει έτσι... το ντουμπάι μου πέφτει μακριά είναι γεγονός..
για σένα το καρπενήσι είναι δυοόόόό βήματα ... δεν έρχεσαι λέω γω να κάνουμε κοπάνα από όλα...
να χαλαρώσουμε κι άλλο????
επειδή άργησα να έρθω και προφανώς έχω χάσει επεισόδια, τελικά που είσαι τώρα; ντουμπαι μύκονο καρπενήσι η κάπου αλλού;;;
Την καλημέρα μου όπου κι αν σε βρίσκει :)
Αν έχουμε έναν πραγματικό φίλο είναι πλούτος!
Όσο για τον δικό σας πλούτο...ένα DUBAI δε νομιζω πως είναι σε θέση να σας χωρίσει.
Το συμαντικότερο το έχετε, τη φιλία σας.
Όλα τα άλλα είναι μηδέν(αποστάσεις, χρόνος κτλ κτλ).
axis mundi: έχεις την καληνύχτα μου! με κόλλησες μάλλον και πήρα το χρόνο μου:PPP
rose: συμφωνώωωω..
μετά απο τόοοοσο καιρό που έγραψα το ποστ..δηλώνω παρών για λίγο.. πιστεύω ότι θα ναι πάντα φίλος μου..ήδη έχει έρθει 3 φορές..δεν ξεχαστήκαμε.. και το καλύτερο όλων μετά απο 3 χρόνια θα ναι πάλι κοντά, να βριζόμαστε και να λέμε τα δικά μας!
φιλιά σε όλους..
Δημοσίευση σχολίου